Abdülkadir Demirci - … Sen Varsın

… Sen Varsın


Baharında, bulutlar yüklü gözlerimde,
Aşkı bana anlatan buruk sözlerimde,
Sabırla çıktığım, yokuşun düzlerinde,
Topraktaki ayak izlerimde, sen varsın.

Ömrümün üstüne yağan karlı boranda,
Bana gülmeyen kara kaderle aramda,
Merhemin sökmediği çaresiz yaramda,
Damla damla akan hicranlarda, sen varsın.

Yeri göğü yıkan feryadımda, çağrımda, Çilenle hüznünle yaktığın, kor bağrımda,
Aldığım her nefeste inleten ağrımda,
Sızlayan kan ağlayan yürekte, sen varsın.

Suya hasret gölgelerden mahrum yazımda,
Hakka avuç açtığım, mahrem niyazımda,
Duyulmayan, sevgiden umutsuz nazımda,
Kulak vermeyen insafa gelmez, sen varsın.

Düşüncemin kilitlenip donduğu yerde,
Yaşlar dökülen gözlerimde perde perde,
Hak huzurunda hesap verirken; mahşerde,
Mahkemeyi kübrada sorgumda, sen varsın.