Abdulkadir Biber - Mehlikam

Mehlikam

Bir aşkmış
Bir yokmuş
Evvel z&aman içinde
Kalbur s&aman içinde
Bir masal, masal içinde
Mehlikamın gözleri aşk aşk diye kanarmış…

Ey kadın yanım & kadınım
Saçları rüzgârın siyahına esilmişim
Kalbe dokunuşlum
Oyulan yaralarda bıçak izim
Kanadımın kumrusu
Yavru yanım
Suskun bakışlım

Bak!
Gök güzü üşüyor yamaçlarımın avuç içlerinde
Efil efil titriyor gönül ah-u zarım
Bu son yele savruluşu tayların düş koşusunda
Çıkıntılarımın çıkmazı
Yolumun son yarısı & Mehlikam

Dün ve şimdi
Herkes seni geçiyor
Pencere önü yalnızlığımdan
Gölge yapmış gün düşümü sensizlik
Aklım çözülüyor buzdan hareler
Kalbim gözünü mile vurmuş
Senden başkasına kör bakıyor...

-Dolumların düşüyor boşluk kıvrımlarımı tarta tarta

Sende atıyorken âlemin nabzı
Sana senden baktım
Sanki içime ateş taşıdı ceylanlar
Sanki dereler aktı, koylarından gözlerinin
Say ki, göğümde üveyikler suçüstü vuruldu
Mehlika&m dedim, kadın çiçeğim
Seni gördüm, ta içerden
Ateş suya yürür
Su ateşe dokunur gibi…

Tut beni
Düştüğüm içinin eza evinin duvarlarından
Gözlerimin voltasından Kehribar sesinin sabrından
Tut aklımı gitti gidecek noktasından
İçsel bir diriliş bu
Aşk değil
Aşktan da büyük & Mehlika bu…

Ey ömrümün bekçisi
Gözlerin… Gözlerin aşk çeşnisi
Ağrılarım, fiyakalı gök gürültüsü
Işığın tokmak dönencesinde
Rüzgârın kıvrımlarına yaslanmış & saçların
Saçların siyaha örmüş geceyi
Gece seni bana sancıyor& ey! Ay suçlum

-Ah! içimde büyüyen elma kurdum ah
Ne zaman baksa o yâr bakışın, onarılmaz yarama
İçimde dağdan adamlar devrilip duruyor, yan yana
Söyle bana, asırlar geçse de, böylemi tutunacaksın aklımda

Gidişin
Sırtımda metruk bir hançer
Kınımın duvarlarına çarpa çarpa karaya çek ruhumu
Boğulmak üzere sensizlik ummanında
Leyla'dan kalma
Kaç bin yıllık ateş bu
Gecenin kirpiklerinden düşüp, gözlerinde
Gözlerinde yandığım
Her gece ay
Her gece yıldızlar, gamzendeki ışıktan emiyor
Kirpiklerinden bir kafes sanki bütün hülyalar
İçimde, mehlika&m diye inleyen, bir dev yürüyor
Ben denen çamur, sende asude bir vücut duruyor
Ah! aldığım her nefes
ciğerlerime senden içre, bir sen doluyor

Ey aşk damlası
İstanbul kokuşlum
Tuti dillim
Gözlerin hâlâ aşk aşk'mı bakıyor...

Payidar bir derd-i aşk'a koydun koyalı gönlümü
Gözlerimin gölleri, kurak çağlayanları emziriyor
Dorukların göğermiş göğsünden...

Duydum ki & Mehlikam
Begonyalara öğrettiğin ismimi
Oğlunun kulağına okumuşsun ezanlarla...