Abdulkadir Biber - Geçtim

Geçtim

Önce bir el sırtıma yaşam çivimi çaktı
Ve bir sahne açıldı, ben içinden seyircisiz geçtim…

Sonra baktım kendime, kendimin fezasından
İçimdeki cehennemi gördüm
Ve
Altüst bir hayat, dikine yürüyormuş gibi
-birde yakamdan tutuşmuş eller gördüm
Kâh insan
Kâh Tanrı
Bir boşluğun kamburunda bağdaşa kurulmuşlar
Kalbimi aldım
Kendi aklımın camekanından geçtim..

Bir cümlenin girizgâhında, kekre adımları geçtim
Varsaydım sonuna, O'na varacaktı her şey
Dursaydım, tüm şiirlerde yarım kalacaktı adım
Adın gibi
Ve şairler öksüz
Tüm şiirlerdeki çocuklar gibi
Yalınayak yalnızlık parkında
Biber şekeri ağacına asılı yılları geçtim
Bilinmeyenden geçtim
Kalp yordamı ile ellerimden tuttu
Tanrılarına yol gösteren adam & tek kelime susarak 'eğil” dedi
Ve her şey göğe doğru eğildi
Tanrılarım hariç
'Boşluk eğilemez” dedi adam
Ve ben insana varmak için, tüm bedenlerden geçtim...

Buz kesiği yüzlerinden insanı gördüm
Bileklerinden kırgın adımlar
İçlerinde büzülen yollar
-Taş bir duvar dibinde çocukluğumu gördüm,
kanarken d&izlerinden
Allah diye diye…

Cennetten geçtim
Tek atımlık bir aşk ile
Sadece, 'O” okşasın istedim yüreğimi
Sonra günahlarımdan sevdi beni
'Peki ya tövbe” dedim
'Sadece sev” dedi
Ve adımlarıma bir yalnızlık yaklaştı
O bendeymiş
Ben O'na vardım sandım…