Abdulkadir Biber - Beşinci Duvar

Beşinci Duvar

tam ortasındayım giden ne varsa'nın
babamın gözlerinde mavi bir yelkenli
tabut gibi omuzlarda dalgalanıyor
bütün limanlar ağır yaralı
ya da bütün ağır yaralılar birer liman
bir arayışın sokaklarında haykırılırken & eski zaman
yaşamdan kopup duran, tüm acı lokmalar
çocuk hüznüme, birer birer bandırılıp duruyor

göğsüm hep aynı dağ & ağır adım
delice sevmeler göğüne tırmanıp duran
sonrası bildiğin gibi işte
beşinci duvarın ortasında
bir garip İstanbul sevdalısı hüzün boğan kuşları
temmuz akşamları
rutubetli alışkanlıklarım
ve o çığ delikanlılık çağım
ve dedemin masallardan yaptığı köy evleri
anlayacağın yerli yerindeyse kainat
yaşamın dalından koparılmaya devam ediyorsa çocuk gülüşleri
ve caddelerde çiçekçi kızlar
çiçek isimleri ile birlikte mutluluk satıyorsa sevgililere
kahkahaya kalkmışsa koca ağızlar
dünya maskesi altında
iyi görünmek yetiyorsa
iyi olmaya
ve dört duvar ortasında beşinci duvarı sevebiliyorsa insan
merak eyleme sevildiğim
-iyiyim ben