Abdulkadir Bakkal - Değmezmiş

Değmezmiş

Seni gördüğüm o ilk saniye vardı ya
Gözlerimin önünden hiç gitmiyor
Daha dün gibi hatırlıyorum
Birde ellerini tuttuğum zaman
Yüreğimde şimşekler çakıyor
Kalbim yerinden fırlayacakmış gibi
Hissediyordum kendimi.

Ya o gül yüzün
Deniz mavisi gözlerine baktığımda
İçimi tarif edemeyeceğim bir sıcaklık kaplıyor
Kendimi başka diyarlarda hissediyordum
Bam başka güzelliklerde başka alemlerde

Hani yemin etmiş
Bir birimize söz vermiştik
Ellerimiz başka bir tutmayacak
Gözlerimiz başka bir göze bakmayacaktı
Hani ay ve yıldızlar şahitlik yapacak
Yeminimiz mezara kadar sürecek
Ruhlarımız öldükten sonrada ayrılmayacaktı

Ben yeminimin
Verdiğim sözün arkasında durdum
Ya sen İçtiğimiz su bile ayrı gitmeyen
Kardeş dediğim, can dediğim arkadaşımla
Kalleşçe, hunharca acımadan, utanmadan
Sırtımdan vurdun aldattın beni

İkinize de yazıklar olsun
Tanımamışım, tanıyamamışım sizi Ya da ben kendimi tanımamışım ki
Delicesine sevdim seni
Arkadaşıma da can dedim
Kardeşim dedim, demez olaydım keşke

Dün, dün sizi
Pastaneden sarmaş dolaş çıkarken gördüm
Keşke görmez olaydım
Kör olsaydı gözlerim
Seni nereden sevdim
keşke Sevmez olaydım

Beynimden Kaynar sular dökülüp
Sanki Kalbime hançer saplandı
O anda sizi ve kendimi öldürmek istedim
Ama değmezmiş, ama değmez ki
Kanı beş para etmeyen insanlara
Ettiği yeminin, verdiği sözün arkasında durmayan
Güzelliğini ön plana çıkarıp
Gündelik sevgili değiştiren
Hatta sevgisini bile arkadaşıyla
Bir başkasıyla aldatan
Yapmacık sevgiliyi oynayan
Yani senin gibi vicdansız
Kalpsiz birisine değmezmiş
Değmezmiş be gülüm
Yalan sevgiler, yapmacık gülüşler
Kalleş sevgililer, yalan yeminler
Duygusuz göz yaşları
Hiç birinize değmezmiş
Değmezmiş değmezmiş
Değmezmiş be gülüm