Abdulkadir Bakkal - Çoçukluğum Ve Düşlerimdeki Hayellerim

Çocukluğum Ve Düşelerimdeki Hayallerim

Daha küçücük bir çocukken
Hiç bir şeyin farkında değildik
Her şey toz pembeydi bize
Biz ise alemler ötesinde.

Kendi dünyalarımız vardı
İçimizde yeşerttiğimiz
Kendi rüyalarımız vardı
Süsleyip püslediğimiz.

Kocaman düşlerimiz vardı
Bitmeyen hayallerimiz
O kadar saf ve o kadar temiz
Pırıl pırıldı düşüncelerimiz.

Çocukluk bu ya işte
Kimimiz doktor olmak isterdi
Kimimiz ise öğretmen
Kimimiz polis olmak isterdi
Kimimiz hemşire
Hatta pilot olmak isteyenler
Aya çıkacağım diyenlerimiz vardı. :))

Kızlar bir birlerini kıskanır
Cindy bebeklerini saklar
Evcilik oynarlardı
Erkekler misket oynar
Yenilince kavga çıkarırdı
topa vurup mahallede
kırılmadık cam bırakmazlardı. :))
Zaman hızla ilerledi
Ve bizlerde büyüdük
Şimdi nerede o günler
Çocukluğum nerde diyoruz.

Keşke hiç büyümeseydik
Büyük olmasaydık hiç
Hayatın bu kadar zor
Riyalarla dolu olduğunu
Nerden bile bilirdik.

Biz o zamanlar daha saftık
Tertemizdik, paktık
Pırıl pırıl ve aktık
Büyüdük kendimizi yaktık.

Benimde düşlerimde hayallerim vardı
Tıpkı sizler gibi
Bana da hayat toz pembe bahardı
Yeşerip filizlenecek gibi.

Oysa ki

Şimdi hayat içinde yoğrulan
Bazen ezilip bazen de doğrulan
Gece gündüz yorulan
Bir beden içinde can çekişiyoruz.

Oysa ki benimde düşlerim vardı
Toz pembe hayallerim
Çocukluğum nerde anne
Biz büyüdük kirlendi dünya anne