Abdülhamit - Kıyametler Kopuyor

Ailecek zehirli dumanlarımız tütüyor, bizleri zehirliyor,
Boyaya-cilaya, modaya, gösterişe çok paralar akıyor,
Çöplüklere, bir ülkeyi besleyecek gıdalar atılıyor,
Bir poşet parasına, kıyametler kopuyor.

Her yıl akıllı telefonlar yenileniyor,
Moda diye yırtık, kirli, elbiseler giyiliyor,
Savurganlık, hadsizlik, almış başını nereye gidiyor,
Bir poşet parasına, ne ince hesaplar yapılıyor.

Bizim garibanlar modayı takip ediyor,
Cep telefonsuz, dumansız gezmiyor,
Abur-cubur- zehirli yenmezler yeniyor,
Bir poşet parasına, kıyametler kopuyor.
Zenginlere, düşmanlıklar körükleniyor,
Zenginler batınca memleket mi kurtuluyor,
Ataların gibi çanta taşımak zor mu geliyor,
Bir poşet parasına yazık, kıyametler kopuyor.


Beleşçilik, bizlere hiç yakışmıyor,
Eskiden beş poşete sığmayan bir poşete sığıyor,
Çevreye beş poşet yerine bir poşet atılıyor,
Bir poşet parasına yazık, kıyametler kopuyor.

Tüm dünyada Müslümanlar işkenceler görüyor,
Tüm dünyada binlerce insan açlıktan ölüyor,
Memleketimizde çöpten beslenenler oluyor,
Bir poşet parasına yazık, kıyametler kopuyor!