Abdulhamit Güllük - Sevmeyi Öğreneceksin

Dağ başlarına terk ettiğimiz yalnızlığı
Hatırladığın an, sevmeyi öğreneceksin!
Yürek yangınların başladığı zaman
Silindiğinde hatıralar birer birer,
Elini kalbine koyduğun zaman...
Pırpır ettiğinde kalbin,
Elin titrediğinde, dizlerin gitmediğinde,
Sevmeyi öğreneceksin...
Ağladığında,
Yalanlarına, acıyla hasretin karıştığında,
Sildiğinde gözyaşlarını,
O zaman sevmeyi öğreneceksin
Hayallerinde beni yaşattığında,
Sislerin ardında beni beklediğinde,
Sevmeyi öğreneceksin...
Denizlerin ardına yolladığın Mektubu okuduğunda,
Kaf Dağı'nın tepesine ümit bayrağını diktiğinde
Sevmeyi öğreneceksin...
Sıla burcu burcu burnunda tüttüğünde,
Ellerine kınalar yaktığında,
Oyalı mendili yare gönderdiğinde,
Sevmeyi öğreneceksin...
Leyla'yı, Şirin'i, Aslı'yı
Vuslatı bildiğinde,
Sevmeyi yaşayacaksın
Sevildiğini bilmeden sevdiğinde,
Ak bulutlarda yağmurları beklediğinde,
Sevmeyi öğreneceksin...
Üzüleceksin yıldızlara baktığında, kaybolduğunda...
Ayın gülümsemesine selam yollayacaksın...
Sonunda sende sevmeyi öğreneceksin...