Abdulhamit Güllük - Sevdiğinin Ölümü.

Vakit öğle üzeri, çisil çisil bir yağmur
Sala veriliyor ölen bir ihtiyar,
Ama hayatı bahtiyar, sevenleri çok,
İşte musallada yatıyor...
Hayat hüvel baki, neylersin ölüm!
Sevdikleri matemli, kendisi belki de elemli...
Ölüm asude bir cennet bahçesi
Ya da hazan, ve de ebedi zindan...
Gül gibi yaşadı, gülistana vasıl oldu
Şimdi selviler altında yatıyor,
Dostları onu her an hatırlıyor...
Hayatta hiç kimseyi incitmedi,
Namerde gitmedi yatıyor selviler altında...
Hacı Paşa bir dua bekliyor benden,
Yaşamaya başlıyor ebedi yeniden,
Uyandın uyanamadın, neylersin herkesin başında,
Acılar çektin ihtiyar yaşında,
Sana Rahmet diliyorum,
Bekle bir gün ansızın,
Bende geliyorum!