Abdulhamit Güllük - Sen Yağmurlarda Gel...

Gidiyordun,
Bir elinde şemsiyen,
Bir elinde valizin,
Gözlerinden gözyaşların süzülüyordu
Bir isyandı gidişin...
Masum sayılmazdı bu
Şehri terkedişin...
Seni yağmurlarda tanıdım
Yine seni çaresizliğimde
Yağmurlarda andım..
Islak caddelerde gidişin
Yaralamıştı beni yüreğimden...
Yağmurlar hüznün gözyaşıdır.
Yağmurlar gözlerimin bereketi, Yağmurlar ömrümün çilesi
Yağmurlar ruhumun sessizliğiydi...
Sağnaklar başlamıştı gidişinde,
Belli ki kaderime ağlıyordu benimle
Bir kez isyan etmiştin hayata
Dönüşü yoktu söylemelerin
Sevmeler yetmemişti ayrılığa,
Şimdi mutluluklar bizden uzaklarda,
Ve sen gidiyordun...
Bir elveda bile diyememiştim...
Yağmurlar yağıyordu, sema ağlıyordu
Yağmurlar yüreğimin tesellisi olmuştu
Ne olur yine hatırım için ay yüzlüm...
Sen yağmurlarda gel...