Abdulhamit Güllük - İsyanımı Yüreğime Sor...

Sensizliğin çığlığıydı yüreğimden kopan,
Ay susmuş, yıldızlar kaçmıştı.
Dağlardan çığ düştü ovaya,
Hasretime,
Çiçekler gül açtı baharın hatırına...
Düşüp yollara canısını arardı her dem,
Sevmişti bir kere, dönüşü yoktu,
Kapkara gecelerde neydi
Şafağın özlemi...
Gülleri gül yüzlüme sitem etmiyor
Bak baharlarda,
Ateşi düşürmeden önceydi kavlimiz,
Şimdi büyüdü yürek yangınları.
Bir mahşer yeri gibi bekleyişim, Bekleyeceğim seni girmeden önce,
Hüküm ne olursa olsun!
Seni arayacağım her daim,
Çekip gitmenin nedametini anlatacaksın birbir...
Darağacına giden,
Mazlumun sevdasını anlatacaksın sevenlere,
Vurulmak isteyen yavukluya misal ol,
Yeter ki; şiirlerde kalmasın gariplerin sevgisi,
Alsın götürsün beyaz güvercinler,
Sevenlerin otağlarına zülfün tellerini,
Sitem etme ne olur sevdiceğim,
Benimkisi, sensizliğin çığlığıydı,
Yüreğimden kopan fırtınalar...