Abdulhamit Güllük - Gönlüme Sen Düşünce..

Yayla yolunda,yeşil yamaçlarda,
Kuzular meleşiyor.
Çam ormanı yanı başımda,
Çoban çeşmesi önümde duruyor..
Avuçluyorsun susuzluğunu gidermek için
Yüreğin acısını dindirmek gerek..
O olsun istiyorsun şu an,
Uzaklarda biliyorsun..
Sevgi mekan dinlemiyor,
Kuş cıvıltıları hüznünü artıyor..
Sen bir kayanın üstünde
Ufka bakıyorsun...
Dağlar sıralı,gönlün yaralı..
Çoban kavalını çalıyor senin için..
Onun da yüreği yanık,
Yavuklusu gitmiş ellere,
Sitemi büyük..
Vakit gün batımı,
Güneş terkediyor ovayı..
Yamaçlarda tatlı bir serinlik..
Düşünüyorsun gelişini..
İsyanını,acımasızlığı,ihaneti...
Kayadan seyrediyorsun
Dereden akan ırmağı
Kalbinin,gözünün şırıltılarını anımsıyorsun..
Son kez taş atıyorsun boşluğa
Öfken dinsin diye..
Ama olmuyor Karanlık arkandan geliyor..
Yıldızlar seni bekliyor bir bir
Kulağın son musiki nağmeleriyle dolu
İçin kıpır kıpır,
Bitmesin istiyorsun bu manzara..
Çıksın gelsin yamacın ötesinden
Beyaz atlı prensin..
İşte geldim
Dayanamadım desin yalnızlığına..
Pişmanım deyip,
Sarılsın boynuna
Bitsin özlemin..
Avuçlarıyla su içirsin
Çoban çeşmesinden yeniden..
Kuzular kessin ağlamalarını,
Kuşlar yuvalarına dönsün
Senin gibi..
Yağmur can versin tabiata
Damlaları uyandırsın seni,
Yeniden dön hayata! ..
Ah gönlüme düşüp,giden sevgili...
Başlıyorsun hüzünlere,
İki damla yaş boşalıyor
Göz pınarlarından...
Dönüyorsun geldiğin cehenneme
Cennetin bile,
Onsuz olmayacağını anlıyorsun...
Dönüşün gelişin gibi..