Ayaz, soğuk, karlı bir gecede
Köşe başında oturmuş dileniyor
Yitirmiş aklını, zayi etmiş ömrünü,
Gecenin karanlığında ağlar,
O kadın!
İçim titrer, kalbim yanardı aşkına,
Bir roman gibiydi hayatı
Kandırmış soysuzun biri,
Üşür elleri, söylemez dili,
Sabahlara kadar arar, dolaşır,
Vardır bence bir gönül çilesi,
Oturmuş ağlar, geceye o kadın
Nasıl olmuş,
Niye kararmış bilinmez gecesi...
Sevseydi belki birgün arardı,
Kim bilir nasıl bir sevdası vardı?
Gecenin ayazında, yoktur yatacak yeri,
Sabahı bekler,
Gönül delisi O kadın! ...