Abdulhamit Güllük - Ay Küser Sen Gelmezsen, Ay Küser Yalnızlığıma...

Her gece hüznün yakar kalbimi,
Nereden çıktı bu ayrılık?
Ben öpmeye kıyamazken,
Ansızın karşıma çıktı dargınlık...
Şiirlerim ağlar sana her gece,
Alsın benide götürsün yarin gittiği yere,
Bir kere olsun üzmedim, canım dedim sadece,
İsyanlarda neyin nesi bir tanem,
Ömür baharım kışa döndürme benim...
Yıldızlarda ağlarmış,karanlıklara, vefasızlıklara,
Ay koşmuş geceye, sen yoksun diye yanımda...
Saba rüzgarı düşmüş yollara döndürmek için seni...
Dayanmış dalgalar giden gemiye bulmak için seni...
Gel etme ne olur, karanlıkların sabahı olmuyor...
Yetim kalıyor sevdalar... Baykuşlar sevinir elemimize,
Gönlümüze figan düşmesin yeter,
Bir güvercinin kanadıyla muştu gönder yeter ki,
Senin olsun rüyalar...
Bitsin özlemim...
Bilirim dayanamazsın yetim oluşuma...
Sevgi kuşumuzu içimizde büyüttük,
Nöbet bekledik her gece ayazlarda,
Üşümesinde ellerimizi kenetlerdik,
Bak sema bile ağlar halimize...
Toprak bekler tenimizi,
Sen gelmezsen ahdımı bozacağım,
Gireceğim koynuna toprağın, en derinine,
Güller yeşerecek, ayrılık gülleri...