Abdulhamit Cemiloğlu - Zor H:izzettin Dinamo'ya

Açılan güneşi sevmezler
zulüm sırıtır Hasan Emmi
güler insan sefasına
Yasak aşk tutkusu düşerken toprağa
yürek çırpıntısı korkuyu atar bir yana
damarlarda dolaşır doğanın kardeşliği
ufuklar türkü yakmakta yüreklerden
yeşillikse köşe-bucağa sığınmakta
‘şiir bahçen'de türkü iyi gider
ama söylemek zor Hasan Emmi...
Mavi sular buz tutan yüreğe
sıktılar ilk kurşunu,
kanı içti sessizlik fırtınası
değişimde, titrer-durur suçum!
öfkem sürüklenir çılgın yangına
yangına dönüşür sevgim
ulaşamadığımız yığın(sal) insanlığa dönüşür insanlıkta
insan olmak da zor Hasan Emmi...
Hala dünü konuşur karanlık
ve hala boş alış-veriş okunmak da
simsiyah hıncı suya indirmişler
öğrenemiyorlar bile sessizliği
zaten yürekler dövünmekte de
sevmek yetersiz
Eğer soyutlanacaksa aydınlık karanlıktan
bir kez değil bin kez doğmalıyız;
yeryüzüyle, gökyüzüyle, toprakla,
denizle, ormanla, el ele
sevda yanarken yüreklerde
ölmek kolay da
YAŞAMAK ZOR Hasan Emmi... 82

Hamit Cemiloğlu