Abdulhamit Cemiloğlu - Yanılmaz Ki, Üzülünmez Ki

dört bir yanı çiçeklerle süslü evim
bahçesinde ağaçlarıyla havuzu ve havanın temizi
içinde yaşamın-mutluluğun tadını çıkaranlar
karım da çocuğum da olabilirdi
yok!
ya da gazetelerde boy boy resimlerim
işçilerle dolu terlerle yoğrulu iş yerim
cebimde para ağzımda paralılık bıçağım olabilirdi
yeni değil cebim, delik de!
ya da geceleri eğlenceye gidebilirdik
sevgililerden söz ederdik ama yalan sevgilerden
yürekler kan ağlarken günlerle yarışırdık
ezinçlerden-kıyımlardan habersiz
yalan konuşulabilirdi yalnız
şimdi yüreğim yanıyorsa da yanmıyorum... ya da çok arkadaşım olabilirdi
duygu sömürülürdü
küçümseyerek bakabilirlerdi gerçek dostluklara
umursamayabilirdim
umursarken maşayla tutarım ateşi
kitap önümde kalem elimde aşkın düşüncemde
çağımı anlamaya çabalıyorum...
yüreğimde yaşam sevgisi
dilinde sevgi sözcüklerini türküleştiren ozanım
yazdığım her sözcükte bir tokat
bir sövgü yağdırılırken
yumruk olmayı bilmiş yüreğim
aşkım sıkılı yumruğumda saklıyorum
umutları, güzellikleri yaşadığımca yazıyorum
yanmıyorum...