Abdulhamit Cemiloğlu - Vahşet Ve Yalnızlık

Bir bıçak saplandı zeytine
...45'te... 82'ye...
...Hitler'den... = Begin'e...
haykırılıyordu
Biz birbirimize benzeriz
ikimizde havada uçuyor
fakat ben uçak gibi hızlı
sense helikopter gibi
yavaş yavaş...sın
Güvercin yaralı
kan sular mı toprağı
Bir bıçak saplandı... zeytine
Yarım kalıp nakış nakış işleyen
petek petek bal
sırtlar(ın) da binlerce kovan
güneşin yüzü ve alın teri
kanatlar(ın) da çırpınan suların hırçınlığı
sevinç, özlem ve umut
yaralı, temiz
sokaklarda-caddelerde-alanlarda
ayak sesi değil, türkümüz
ışığın-insanın-güneşin-özgürlüğün türküsü Bak! çiçek açmış... Çocuklarda
bulutların yolculuğuyla ısınılmakta
tohumların yankısı
tertemiz sevilmekte
Ve ses verirken öfkeler
kemirilmiş sevginin tutamazlar ki önünü
göğün altına gömülmekte
vahşet ve yalnızlık hüznü
tohumlar güzelliklere ekilmekte
zamanla uçacak türküler
savrulan...
buğdayla, zeytinle
hüzün mezar yapmış kendi kendini
umut elini uzatmış özleme
açmaz mı
bulutların çiçekleri
yağmaz mı
güneşin fidanları
parlamaz mı
sesimizin toprağa düşen cemreleri... 82

Hamit Cemiloğlu