Abdulhamit Cemiloğlu - Sofra

insanlık sofrasına çağrıldım
tabakta tarih
bardakta ay ışığı
sonraları
vahşetin çağdaşlığı kocaman
kocaman et kemik
çiğnettiler tabak ve bardaktakini
acıyı yuttum düğümlendi boğazım
yutkundum
kırmızı ne idi
öfkeyi öptüm
ve onurlu genirdim
kustum kustum

insanlık sofrasına çağ
rıldım
sevgi sevda dostluk savruldu
sofrada
bilgi kırıntılarını
unuttum mu ki