Abdulhamit Cemiloğlu - Ölümüydü

dolu gözlerle bakıyordu dalgın dalgın
yüzündeki öfkenin nedeni neydi
durgunluğu yaşıyla ilgili olamazdı
yaklaştım tedirginliğiyle soru sormanın
çayı içerken kanını saçıyordu sanki
söze başladı son ışık mıydı gözlerindeki
''yazgının rastlantılarını yaşamak görmek istersen
iyi incele insansan gözetle.. karşındakini''
sessiz Finike çağıldadı deniz mi patladı
hastaydı... beklemekteydi... yaşıyordu
''ölümü bilmeden yaşamın güzelliği anlaşılmazmış
parayla durdurulabilir mi ölüm''
az öz diliyle gözleri de uzaklıkları anlatıyordu
yüzünde acılı ezgilerin gülümsemesinin ağlamaklılığı
davranışları yapmacıksızlığın yalansız saygınlığı
denize baktı sevgi okyanusu içinde sandım
''denizde gelmeli gelecekse.. bağımsızlığıma dokunmadan
sessizce.. uyandırmadan yatın içinde olmalıyım son dileğim olurdu ama ölüm anlar mı
zamanında gülüp geçerdik bağımsızlık istemlerine
mutlu yaşam güzelliklerini şimdi anladım.. geç kaldım.. geç''
deniz de bulandı.. çağrısı mıydı fırtınaların içimdeki
gözleri anlamlıydı.. yüzünde yaşam yazılıydı
davranışlarında geç kalmış özgünlükle
''yaşayanlara anlatılmalı sevgi.. yaşam paylaşımı
özellikle sevgi vazgeçilmez değerdir
yasaların bağlayıcılığı olmamalı güzelliklere
yanılgı tuzaklarıdır gereksiz konulan kurallar''
kalktı.. elimi sıktı.. gözleri doluydu
Finike ağlıyor muydu
ölüm şimdi nerelerde geziyordu
kimbilir uzaktı... yakındı
ve ben sevdiğim seni görebilecek miydim
her an her dakika her gün boyu beklemekteyim
gel ki ölüm bile güzelleşsin
yüreğim boş gitmesin