Abdulhamit Cemiloğlu - Kalem Öğretmenim A.yüce'ye

‘damlaya damlaya göl olur'ken şiir
yüreğimdir kanayan
bir çocuk doğururken analar
diğer biridir toprak olan
ezinç dişlerini temizlerken kandan
nasıl vahşeti unutur insan
(inançla) donatılan yürekler
kıpır kıpır yanıp tutuşurken
çekinilir mi gerçeği anlatmaktan, yazmaktan
soykırım ve savaş!
tel örgü, demir pencere bir yana!
... açlıktan kıvrandıkça
düşünce taştıkça
sözcükler tükenmedikçe
ölümle alay ettikçe yaşam
Hocam söyle! .. nasıl susar ozan! 81

Hamit Cemiloğlu