Abdulhamit Cemiloğlu - İyi Ki Sevmişim

tükenen korkularımı yeniledin
gözbebeklerinde çocukluğumun doğuşunu işledim
kimi ağaç dalı gibi ağır ve canlı
kimi terlercesine yeni ve dayanıklı
düşündürür
yalnız gün batışında mı ayrılık acısı doğar
insan sevmeye görsün
kimi gün ortası kimi gece ortası
ayrılık
duyguları çağrıştırır
yüreğimi kanattı yüreğimi
paslı yaşlarım nehirleşti yanaklarımda
duvarlarla söyleşerek
ve anlaşarak sigara dumanlarıyla karanlığı
karanlığı tartıştık
düş pınarım can çekişirken
sessizce bekledim sabahı
bir ben miydim kendine sığınan
oysa göz açtığımda sana bakmak
seni görmek isterim
yan yana ve birlikteyken
yeni doğanlar gibi sarılırken &aşkına&
unuturum çirkinliği unuturum iyi ki sevmişim seni

ve sensizliğim sevdiğim sen-siz-li-ğim-
gecedeki kuyusu susuzluğumun
uzun ki uzun olur
özlemler içinde yanarken
neler değişiyor neler gelişiyor
mutluluk tadılmaya görsün
sabır gibi... öylesine hoştu
sabahları
sevgimizin bıçağını bilemiştin
adım atmıştık paylaşımlara
kök salmıştı aşkımız yüreklerde
ve sevişerek örmüştük mutlulukları
oysa (şimdilik) yalnızlık dilimin emeği oldu
tanın güzelliğini sensiz izlerken
ama uzaklığını unutarak nasıl da........
kıpırtısız pis zincirdeyken çirkinlikler
sabahı bekledim sabahı
uzun mu uzun yeni ve dayanıklı
bil ki
sevmişim seni