Abdulhamit Cemiloğlu - Güneşi Bırakmadan

yaşam sevgisiyle dolu odamda sensizleşince
içten gülüşlerle örttüm ayrılığı
dudaklarımda zorlandı suskunluğun kokusu
acılı ağıtlar gibi oynaştı alnımda su damlaları
yalnızlıkların kırgınlıklarıyla unuttuğum ağlamayı
yine kıyı coşkular eskitti sigarayla
gözlerim konuştu yüreğimle dilimde eksiklik varcasına
bitiremediğim öpüşlerle gezdirdim mutluluğu
umut nehirleri yerleştirdi nefeslerimizi demlercesine
köprüler kurmak için sevgi sırtlarından
özlemlere
değinemediğim dostlukları kattı tadamadıklarıma
türkü gibi ufukta çiçekleşen renklerimiz çizilecekti
göç etmeseydi yakınlık
sorumluluğun beşiğinde kimliğine büründü düşüncem
arayışlarımın emeksel yaşamını düzenledi öylece erteledi acılı ayrılık notlarını
halı dokur gibi sözcükleri dokudu yüreğim
bozkıra yazdı yaşadığı anları
yaralar tartışıldı
bilgilere açlıklar döllendi
yaslandı güvenle mutluluk kokan havada inancına
yaşam sevgisini yenileyip özgürlük türküleri düzenlendi
koş koş birlikteliğimize
güneşi bırakmadan
özgün ortamda kalabalıklaşsın
güzellik
ölüm ormanında beslenen çirkinliği dağıtırken
gel gel sevdiğim paylaşım odamıza
gizlenmiş yasak aşkı okşasın ellerimiz 13.9.87.Ankara

Hamit Cemiloğlu