Abdulhamit Cemiloğlu - Devinim

dağlardan ovalara köylere kentlere
kalabalıklara geldik, geldik
türküler söyledik
oynadık birlikte
sevdik... sevgiliyle çıktık
ki omuz omuza
çarpıştık
sövdü
bağışla dedik bugün omuz yarın kemik atarız
yürüdük... yürüdük
dar geçitlerden geçerek geldik
tattık... çöllerin susuzluğunu
yosunlarını kokladık denizlerin
anladık dağların sessizliğini
yakından tanıdık
acı ektik mutluluk biçtik
paylaştık görevleri
kimi ışıkları kucakladı
çiçekleri koklamakla yetindi kimi
kimi uçtu uçtu dönemedi bilgilerin altında ezildi kimi
kimi karıştı kalabalığa
kendisinden başkasını sevmedi, ayrıldı kimi
kimi alıştı ucuz kahramanlığa
dinlemedi yüreğinden başkasını kimi
kimi sevgiye kızdı öğrendi kini
söyledi umutların tükendiğini kimi
kimi benimsedi paylaşımı
kıyımı kırımı ezinci başlattı kimi
kimi yalnızlık (yok oluş) yaralar dedi
yaşamı haykırdı barışı çınlattı kimi
kimi özlem kimi güzellik kimi aşkını... kimi... aradı
ölümden korkmadık... yılmadık
yaşamı öğrendik türküleri söyledik
inançlar aşklar arasında seviştik
yürek yüreğe el ele vardık
insan olmanın ayrımını anladık
artık... 84.Ankara

Hamit Cemiloğlu