Abdulhamit Cemiloğlu - Acemi

yalanı öğrendim kimi durumlarda
onurum en ince ayrıntılarıyla doğruyu gösterdi
yalnızdım suratıma kapanmıştı kapıları mutluluğun
ağladım gözyaşım ne söyledi anlamadığım anlar
anlamsızdılar
çiçekleri sulayamadım onlarla
yürek yarasını da öğrenmiştim
ana sevgisi mi izin vermemişti
hem kendimi hem başkalarını sevmiştim
öyle içten öyle coşkulu
gülmeyi öğrendim sevinçlere koştum
arkadaşlıkları dostlukları öğrendim
ölmek nedir, nedir ölmek
dalından kopan gül de solabilir yeşeren ağaç kuruyabilirdi
ve olanak tanınmıyordu barışa
acılara boğdurulabiliyordu her gün insan
bense direnmeyi öğrendim
açtık özlemlere sevgilere yaşama aç
yetersiz miydi birikim
oysa gördük okuduk tanıdık yaşadık da
yandım
yeni yürekle seni aramak için
aşkları kışkırtıp umutları biledim
inancı öğrendim
sevmeyi ekledim güzelliğe
düşüncem çiçek açtı
yaşamı öğrendim