Abdulhalim İpek - Yadsımanın Masalı

'ihanetin vazgeçilmez albenisine kapılanlara…”

Ha güneş yakıcılığını,
yağmur ıslaklığını
yadsımış ha sen beni…

Ha gül kokusunu,
ana yavrusunu
yadsımış ha sen beni

Anıların secdesinden aklımı alamıyorum,
Ayak sesi duysam vahiy sanıyorum,
Çıldıran yaralarla sokağa çıkıyorum;
Yokluğun bile yok…

Ha ayaklar menzilini unutmuş,
gözler ferini,diller şiirini
yadsımış ha sen beni…

Ha dal yaprağını,
Su kaynağını
Yadsımış ha sen beni…
Saçlarının melteminde uyurdu gönlüm,
Kolların itiraf ederdi baharın geldiğini,
Ve tenin her dokunuşunda tenime
Cehennem yeniden alevlenirdi

Ha cehennem Firavun'u yakmış,
Leyla Mecnun'u
yadsımış ha sen beni…

Ha yazı kalemi,
gündüz geceyi
yadsımış ha sen beni…

Işıl ışıl olurdu gözlerin; doyamazdım,
Sesin cennet hurilerini,
Kokun tanrıları kıskandırırdı,
Ve ben kerbelaya savrulurdum her seher

Ha kul tanrısını,
şeytan günahını
yadsımış ha sen beni…

Mart 06