Abdulhalim İpek - Seninle

Oturmuşuz ‘dicle'nin taşlarına
seninle
soluğumuz arpa kokuyor
Acemi gelmiyor
kaçamak bakışların
Neden hep
yokuş olursun
sen
üryan olduğunda
gözlerimde
kanatıyor hasretin
Bazalt taşlar üzerinde
sevisi eksik kalmış
yetim figürlerin
Vazgeç demiyorsun gözlerinde gezen
gölgeyi
Yürüyoruz seninle
‘dicle'nin seyrine
Damağımızda ‘karahübür'
şirinliği
Tanıdık geliyor
Tebessümlerinden akan
ışıltı
değdiğimde
göğsüne
senin

Mayıs 2005