Abdulhalim İpek - Anlamadın

Gözlerin gözlerimle bakıştığında
Bir ömür kalsın istedim
Bakışlarının işgalini yaşadığım an
Zaman durur güneş duvaklanırdı gökyüzünde
Yüreğimdeki ateş harlanırdı gülümseyişinde
Dayanmazken bir nefes öte gidişine
Soluğun yüreğimin esintisi olmuşken
Konuşurken kendimle hep seni
Şimdi yokluğuna hasret
Arıyorum seni muhacir yerleşkelerin
Sakin kalabalıklarında deli divane

Yine nöbetlerdeyim
Arka sokakların pencere diplerinde
Grileşen odanda aralanınca perdeler
İzdüşümünde soluklaşan gölgem
Üşürdüm sol yetmezliklerimde Bakışlarındaki sevgi kalıntısı
Örüldü başka gözlerde

Aptalca ağlarken ardın sıra
Duyuldu dört iklimde
Yalnız sen duymadın yürek sesimi
Son nefesimde bile solurken seni
Anlamadın bir tek sen beni

Yüreğim yokluğunla kanıyor
Okursan belki günün birinde
Buruk bir acıyla dizelerimi
Bilemem&belki anlarsın o zaman beni
Öldüğümü duyunca

Ocak 2007