Göçün şiiridir
Kristal yağmurlar damlıyor
Hayallerimizin solmuş yapraklarına
Yağan her damlası ıslak topraklara
Mevsim katıksız yalnızlıklara terk ettik
Şarkılarımızın dargın melodileri
Mavi Rüzgârı arıyor şimdi
İçimizdeki kar beyazı, düş martısı
Soluğumuzda belirginleşirdi zaman
Hayallerimizde tutuşurdu mekân
Ve halen kirletilmemiş sevinç
Ufkumuzun sınır hatlarında
Göz yelkenlerimizi indiriyoruz
O yeşil deryanın gizemine
Ardımızda
Bir tek zamanı bırakıyoruz
Sazlık dumanları arasında yürüyoruz
Bilinmeyen uzaklığa doğru
Ve şimdi
Şair imgelerken
İçimizdeki saklı acıları
Göçün şairidir yalnızlığımız
Kalbin aynasıdır sancılarımız
'En koyu cehalet hakkında hiç birşey bilmediğin konuyu reddetmektir.'
Abdulhakim Öztürk
2007