Abdulhakim Öztürk - Bir Şey Var Aramızda

BİR ŞEY VAR ARAMIZDA

Dağlardan bir yel eser
Vadilere seni doldurur
Sular seni duyar, toprak seni…
Bir yaprak düşer kalbinin üstüne
Uzun yıllara özlem gider
Sevdiğin türkülere çığ düşer
Soğuk var aramızda.

Bir şey var aramızda belki
Senin o bakışlarından belli
Benim yanan yüreğimden
Dalıp gidiyoruz arada bir
İkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki
Gülüşerek başlıyoruz muhabbette
Fakat ne kadar saklasak boşuna
Bir şey var aramızda.

Benim aydınlık dünyamda serçeler
Biri uçtuğu zaman, hep birlikte uçarlar
Benim doğadaki aydınlık dünyamda Çiçekler, böcekler, kuşlar ve yıldızlar da var
Kardeş kardeş kendi hallerinde dururlar.
Kavgasız bir yaşam sürdürüp geçinirler
Bilmem kavga mı var aramızda.

Kimsesiz odanda kış geceleri
İçin korkudan ürperdiği zaman
De ki duvarları pencereleri sarsan odur
De ki fırtına değil odur haykıran
Sanki fesat,
Fesat bir ses var aramızda.

İçimde pişmanlık gözlerimde yaş
Bu can, seni kaybedince anladı
Ben sana son defa baktığımda
Bir bilsen yüreğimin nasıl yandığını
Anladım o an dünyanın geride kaldığını
Anladım bir şey var aramızda.

Abdulhakim ÖZTÜRK
Bahçesaray 2004