Abdulhakim Koçin - Gökler Su Vermez Bana

Başıboş aktı seller dudağım uçuk kaldı
Ey sevgili sen gittin güller tomurcuk kaldı

Ne bülbül kaldı ne gül kül oluverdi dünya
Ardın sıra ağlayan öksüz bir çocuk kaldı

Göz yaşlarım kurudu gökler su vermez bana
Bu çorak ülkede ah boynum bükülü kaldı

Gördüğüm günden beri gerçi senindi kalbim
Onu da aldın gittin bedenim ölü kaldı

Bin yıldır bir saniye bekleme eyleminde
Sensiz de yaşanmaz ki söyle kaç asır kaldı

Hasretinden yanarım bu son soluğum artık
Yıllardır aramızda bu sevda bir sır kaldı

17 Mart'88&İskitler