Abdulhadi Bay - Kaç kere

Kaç kere söyledim, bıktım demekten
Vefalı dost isen kadir, kıymet bil
Sev bütün canları, korkma sevmekten
İçindeki kini gel bir zahmet sil

Fedakârlık etmek menzil aldırır
Birçok engelleri yoldan kaldırır
Aklın mutlu olur, nefsin çıldırır
Yeter ki bu yolda, sabır, sebat kıl

Huzur iste huzur, varlıktan önce
Yaşar mı huzursuz insan gönlünce?
Huzur ki bir gönle postu serince
İpek döşek olur hasır, çaput, çul
Işıltısı yoktur, hiçbir elmasta
Kıvraklığı yoktur hiçbir rakkasta
Kimini mest eder, kimini hasta
Hiç kalır yanında: Itır, ahlat, gül

Sevginin kaynağı onun kendisi
Odur mecnunların başmühendisi
Ondan aldı Ferhat tüm havadisi
Odur sırla dolu şehir, mabet, il

Sevgi alevlenip dönünce aşka
Sevdanın yakışı inan ki başka
Şimdi dilberlerin dilleri çuşka
Gel de Arzu gibi dilber, afet bul