Abdulhadi Bay - Gönül kandili

Bir saray yaptırmıştım, hiç benzeri olmayan
Mihman gelesin diye kapısı açık kaldı
Gönlümün tek gülüsün, hiç bir zaman solmayan
Kokun aklımı aldı, fikrim dolaşık kaldı

Gökyüzüne bakardım, Ay semada yüzerdi
Gözlerim onun ile saatlerce gezerdi
Bir Yıldız kaydığında, bu hal beni üzerdi
Yine bir veda mıydı? Ruhum karışık kaldı

Bunca yıl geldi geçti, ben hala dünlerdeyim
Bir bakmışsın arştayım, bir bakmışsın yerdeyim Adresim belli değil, bilmiyorum nerdeyim
Evsiz, barksız ortada serseri aşık kaldı

Her nesne şu alemde, ayrı ayrı bilmece
Bir başka âlem gördüm, sen gönlüme girince
Ne Ay kaldı ne Yıldız, sevdan yandı her gece
Gönül kandili denen, sönmeyen ışık kaldı

Dedim ki Abdulhadi, yol yokuşa yaklaştı
Kapkaraydı saçların günden güne aklaştı
Yolun sonu demek ki gün bitti, Güneş aştı
Bütün şıklar elendi, önümde bir şık kaldı