Abdulhadi Bay - Ey Çoban

Doğa ile iç içe,yaşıyorsun yıllardır
Gönül kuşun yuvadan uçmadı mı? Ey çoban!
Karakışın karında, ruhunu ısıtacak
Sevda kardelenlerin, açmadı mı? Ey çoban!

Dağların yamacında çimenlere uzanmış
Su diye sayıklamış, terlemiş, bağrı yanmış
Başucunda beklerken, birdenbire uyanmış
Ahu gözlü suyundan, içmedi mi? Ey çoban!

Yel estikçe gül kokar, sevdiğinin nefesi
Tek onu düşünürsün, unutursun herkesi Ne şarkı ne de türkü mest eder yârin sesi
Yâr kemendi kalbine, geçmedi mi? Ey çoban!

Güllerin kokuları bülbüle davetiye
Haber salar 'sevdiğim, bekliyorum gel” diye
Yüreğini koparıp, verir miydin hediye?
Biri aklını alıp, saçmadı mı? Ey çoban!

Bir gün kapıldığında, bir dilberin çarkına
Ruhundaki ateşin, varacaksın farkına
Hayal edersin yâri sürmeli, eli kına
Terzin vuslat hırkası biçmedi mi? Ey çoban!