Abdulhadi Bay - Dilinden kopan ateş

Dilinden kopan ateş, yüreğime düşünce
Sevda dolu yüreğim, sevdadan üryan oldu
Nasıl desem bilmem ki, her kelimen işkence
Ahım aha karıştı, bitmez hezeyan oldu

Dağıttığın aklımı toplayıp bir araya
Getirmek mümkün değil dağıldı, ziyan oldu
Hayalinle yatardım, döndüm yağsız çıraya
Günler zehirli yılan, geceler çıyan oldu

Sözlerim kelepçeli, fikrim yıllardır sürgün
Hissim aklımla cenkte, ruhumda isyan oldu
Yalnızlığa alıştım, bir başımayım her gün
Ne soran oldu beni, ne de arayan oldu
Hayal kurmanın adı avunmakmış meğerse
Vuslat kandırmacaymış, inanın ayan oldu
Vur-kaç yazan bu yolun her tarafı desise
Benim gibi kaçının, ayağı kayan oldu

Sol yanım lav çukuru sebebini sormayın
Hicran darbeleriyle, kalbimi oyan oldu
Ben yanmaya alıştım, kafanızı yormayın
Bu közü yıllar evvel sineme koyan oldu

Sanırdım dünya cennet, sevinç güllerim solmaz
Mutluluk libasını üstümden soyan oldu
Hadi, dedim kendime fanide bekâ olmaz
Ben dedim ben dinledim, sanma ki duyan oldu