Abdulhadi Bay - Bir portre

Eskiden gül kadri nedir bilmezdim
Şimdi dikenlere tutunuyorum
Nice gülistanlar, Gülşenler gezdim
Şimdi anısıyla avunuyorum

Başım Yıldızlardan, Aydan yüceydi
Karşımda dağ ne ki, tülden inceydi
İnsanlar gözümde birer cüceydi
Aklıma geldikçe dövünüyorum

Elimi öpene ihsanım çoktu
Öpmeyene asla acımam yoktu Açı düşünmezdim, karnım hep toktu
Şimdi eski benden sakınıyorum

Bazen taraf tuttum, adam kayırdım
Nice muhteremin gönlünü kırdım
Fevri davranarak, kızdım, haykırdım
Şimdi üzülüyor, yakınıyorum

İnişli yokuşlu yolmuş bu hayat
Kalmazmış kimseye mal, mülk, saltanat
Efendilik imiş insanlık, sanat
Şimdi böyle tavır takınıyorum