Abdulgafur Gündüz - Sensizliğin Kırık Rengi

Tutunurken soğuk mevsimlere,
Alyansın renginde parçalanırken hayaller,
Lâl kesilir dilimiz.
İmkansızlıklar boy gösterip,
Pişmanlıklara kurşunlar sıkarız.

Ölüme, renk vermeye başlar inatlar.
Kelimeler anlamsızlaşmaya başlar.
Titreyen ellerin teri dökülür,
Ellerin ellerimde.
Nihayetinde sende gidersin bir gün.

İniltiler yankılanırken yüreğimden, Mimiklerim ayrılık sureti çiziyordu.
Koyu renge boyanırdı resimler,
Anlatılmayan bir hikayeydi bu.
Ne yapsam, ne etsem bilemiyordum ki.
Susmak mı konuşmak mı düşüyordu.

Issızlığın verdiği uçurum kenarıydı.
Zemheri karanlıklar seni bestelerdi.
Işıltılar göz kamaştırırdı sende.
Melekler ağlamaya başlardı vedalarımıza...
(GECE YARGICI)
(11.07.2009 NUSAYBİN)