Abdulgafur Gündüz - Bilinmezlik....2

Yaşamayı sana bırakıp,
Gözyaşlarımı sırtlayıp,
suskunluğumla bir uçuruma gidiyorum.
Bir mülteci misaliyim bu soğuk kentte.
Anlamlılığını yitirmeye başladı gecenin siren sesleri.
Giderken bu kentten;
Yüzündeki hüznü de koparıyorum senden.
Çıngırakların karmaşık ritimlerinde,
Hep bir suskunluğa bürünmüşümdür.
Parmağındaki alyansının motifleri,
Gözyaşlarımla çizilmiştir.
İçimde birikmiş ninileri,
Haykırma zamanının şaşkınlığındayım.
Aradığım bütün adreslerden,
Sesizliğinin çığlıkları yankılanıyordu tozpembe duvarlardan.
(12.04.2009 nusaybin)
(gece yargıcı)