Abdulgafur Gündüz - Ana

Gözlerim yaşlarla doldu,
Yine sen yoksun be ana.
Her çocuk gibi bende başucumda nini söylemeni isterdim,
Sana sarılıp hasretimi gidermek isterdim,
Ama olmadı,
Çünkü beni yalnız bırakmıştın be ana.

Her çocuk gibi benimde tek bir hayalim vardı;
Doya doya sana sarılmak,
Sevinç gözyaşları içinde hüngür hüngür ağlamaktı,
İşte tek hayalim buydu be ana.

Biliyor musun be ana?
Bugün anneler günüydü,
Herkesin elinde bir gül annesine verirken,
Benim elimde gözyaşlarıyla büyüttüğüm kırmızı gül
Ve sana yazdığım mektup vardı,
Mezarının başına getirip anneler gününü kutladım.

Biliyorumki hayatta olsaydın
Ağlamama kızardın,
Ama ne yapayım ana elimde değil Yüreğime hakim olamıyorum.

Belki sensizlik korkusuydu sana şiirler yazmama engel olan
Ve belki de gerçeklerle yüz yüze gelmek istemeyişimdi.

Anne sözcüğü kulanmaya korkardım,
Bazende gözyaşlarımı kimse görmesin diye,
Anneler gününde okuldan kaçar,
Kimsenin uğramadığı bir yere gider,
Hüngür hüngür ağlardım akşama kadar.
Gelmezdim o gün mezarının başına
Gözyaşlarım seni üzer diye
Çoğu kez ziyaretine gelmediğim günler olurdu.

Affet beni ana,
Yine gelemedim,
Yine seni yalnız bıraktım be ana
Affet beni ana
Seni üzmek istemeyişimdi sana gelmeyişim
Ne olursun affet
Affet beni ana...