Abdulcelil Güven - İstanbul başka yerde...

İstanbul da bir başkadır kasım
Hafif hafif bir yağmur yağar önce
Sonra bardak boşalır tependen
Neye uğradığını şaşırırsın,
Birden ebem kuşağı çıkı verir gökyüzüne
Bir güneş çakar ki görmye görün.

Sevdiğin yanı başındadır
Eli hafif donuktur,
Sıktırırsın elini ısınsın diye,
Nefesini verir hohlarsın...
Evine kapanırsın yağmur çarpar camına
Kafanı ağrıtmıyacak bir müzik vardır pikapta
Sonra dışarı bakarsın insanlar kaçışır,
Bir panik yaşanmaktadır dışarda.
Yağmurun sessizliğini dinlersin,
Bir kağıt bir kalem belki şiir yazarsın.
Bir telefon çalar koşup açarsın.
Arayan odur gelecektir,
Çay demlersin, belki birazda bisküvi, Pencereden dışarıyı seyredersiniz,
İnsanları, kaldırımdan akan suyu, patlayan kanalizasyonu,
Çatılardan, saçaklardan akan suları seyredersiniz...

Çay içer kahkaha atarsınız, bisküvi yer kahkaha atarsınız,
Sonra bir delilik gelir aklınıza, dışarı çıkarsınız,
Su birikintileri üzerinde zıplarsınız, hoplarsınız.
Oyunlar oynarsınız,
Yağmurun geldiği yöne başınızı çevirir taneleri yakalamaya çalışırsınız,
Damlaların yanaklarınızdan kayışını seyredersiniz.

Sonra biraz ürperir, kaçarsınız yağmurdan,
Bir saçagın altına gizlenirsiniz,
Sırılsıklam sarılarak birbirinize bir iki kaçamak öpücük verirsiniz,
Birden bir güneş ısıtır sizi, yüzünüzü,
Sonra birden irkilirsiniz çalan pikap takılmıştır,
Fincandaki çay soğumuştur,
Ne yanında sevdiğin vardır,
Nede İstanbuldasındır...