Sallanan sandalyemde,
Geçmişim gözlerimin önünde.
Yanımda olduğun anları izliyorum birer birer,
Sanki hala saçlarım beyaz rengi seçmemişler gibi.
İçindeki çocuğu özledim galiba,
Bazen sıçrayıp çıkıveriyorum içine daldığım senli anlardan,
Sonra bakıveriyorum bi anda heyecanla etrafıma,
Anlıyorum ki sen yoksun hala yanımda.
Sonra ürkek bakışlarım geziniveriyor odamın duvarlarında,
Gözlerimi dünyaya yeni açmış bir bebek gibi.
Sonra gülüveriyor gözlerim içi,
Sanki herşeyi tekrar yaşıyabilecekmiş gibi umutla.
Sallanan sandalyemde,
İçinde bulunduğum an gözlerimin önünde.
Sanırım artık anlıyorum o anlara dönemeyeceğimi,
Ve artık anlıyorum saçlarımın bir daha siyah rengi seçmeyeceğini.