Abdulbaki Akpınar - Kadın Ve Mahkum Ve Şair

ey teknesinde cam yoğuran kadın
hergün eksilen parmaklarının kanıyla yaslan sırtıma
tufandan kalsın sözlerinin ardıl zaman kuşları
meçhul sevi masallarında yitirdin esrik yüzünü


ey dilinde şehirler kurulan mahkûm
pencerenden süzülen bulutla yazıl alnıma
iziyle gölgelendir bileğine taktığın sanrıları
çözülsün imlâsı kâbusun, çözülsün ömrünün örtüsü




olmayanlardan törpülenir baldıran

san
cı la
nır
sancılanır

i
...n
.......s
..........a
............. n
kabuğunu soy
......................soy kabuğunu
............................................kabuğun kalın
.................................................................kalın kabuğun

ey merhemini taşlara süren şair
boynuna takılan ürkeklik geçsin kalan yanıma
ayazda gemlensin, asi sarhoşluğunun yılkıları
sürgünlerde harlayacaktır köz, savrulan tözünü