Abdul Mutalip Han 2 - Yarın Yeni Bir Gün Olabilir 2

Anlamsiz kalan onca bakislarimi
zorluk çekmeden hissettirdi gozlerin
keskin kiliç kaslarin
biçak bakislarin
saniye'de degisen jest ve o
mimiklerin ele veriyordu seni...
sevgilim
dunden çaresiz kalmis o bakislarin
oysa ben
anlamsiz bakislara anlam yukleyerek
bakip dusunuyordum;
sen miydin bir zamanlar aska çagiran,
sahibi sen miydin yoksa gonlumu yakan
harin.?
o nazik ellerin miydi
geceleri ruyamda yuzumu oksayip,yuregime dolanan.?
ne garip bir tesaduf...
degil mi.?
yuregim sagir ve kor...
hissedip duymuyor
oyle irak...
oyle irak ki
o
anlamsiz bakan gozlerim
sasirtiyor beni
nerdedir acaba derim,o
hayat sunan ask ile sevdalarin.?
guzun hazan yelleridir sarar benligimi
dusunemiyorum
talanim olacak sevda tasiyan gonlum
yarin
dort yani yikik
kan damlayan gonul evim dirençsiz,
acitiyor làyik gorup sundugun acilarin
tavan arasina sikistirdigim burusup tozlanan o ani defterimde kalan
çile ve izdiraplarin
gonlunde degil
bulamiyorum kendimi
tozlu raflarimda kaldi ask ile...
o guzelim sevda anilarin
bakip dururken geçen gunlerimize,derim ki;
bu mu...
bu mu olacakti sevgi diye sunacaklarin.?
sagini solunu yikip tasiyan çilgin derelerin selleri misali
uzuyor beni
gordugum o
anilarimin tozlu sayfalari arasinda yer alan resminde ki uzanmis ellerin ellerime uzanmis ellerin,saçlarimi oksar
bedenimi sariyor sanki ozledigim o,nazik ellerin
puslanip kirilan hayat aynalarimda ikimizi ariyorum
gozlerimi yasartir her dem,hazin bakisli gozlerin
soruyorum
durmaksizin gece_gunduz,
sahi
bu bir çift gozlerde mi bulmustum ben,kendimi.?
sasirtir insan bazi kendi kendini
sevenlerini
degil mi yani.?
hangi gunume,dalginligima uyup da davet sunmusum
yuregime yazmisim
sevgilerini.?
anla artik
iç çokuslerimin kara'ya oturdugu sancili gunlerimde koylarina siginmisim demek
ki...
o
gozlerine...
gozlerine...
gozlerine
hangi hazan mevsim-i,
hangi huzun ay-i gebe birakmis beni
animsamiyorum
inanki...
bu denli soguk selàlelerin aramizda aktigina,akacagina inanmiyorum sanki...
soylememe gerek de yok,bildigini biliyorum,vefasiz bir nankor de degilim
ki...
yasanan tum o guzellikleri unutup yok sayacak kadar hayasiz da,degilim
ki...
sakin.!
sayma
sanma ki kutsadigim degerlere sirt çevirecek kadar riyakàrim,ihaneti tanimam
ki...
sevdalisini kaybedecek,ask ile sevdayi sele veren o aptal serserilerden de degilim
ki...
ask denilince sevilenin topragina ekilen,sevda denince eriyip yok olan ben denizim
ki...
aci,
çile,
izdirap çektigimi bilirsin
ki...
mutsuzlugum
huzursuzlugum bundandir derim,bilirsin
belki...
bu ask'im,
bu sevdam insanligadir,insan olan gelsin...