Abdul Mutalip Han 2 - Devrim'den Evrim'e

haykırırdı hep,paslı hançer yara'sı taşıyan onurlu yiğit yüreğiyle
çırpınıp durur-ken insanca yaşamdan yana onurlu yiğit sesiyle
aceleleri vardı sanki,kan emici ağababalarına bok yetiştirmeye
köşe bucaklarına kem,kin yaydılar,onura ırak aczin telàş havliyle
***
övünür durur ıvır zıvırlar yoz köşeleriyle,amaçları kan,kin,kàr'dır
sen ağlama Evrim,ağlama &Sen.! duruşun er,özü er sözün vardır
emeğe_ekmeğe...onura_özgürlüğe...bağımsızlığa bayrak'tır Evrim
her dağın gölgesi Deniz-e düşer,bilirsin,Evrim.!selàmımız onura'dır

Evrim.! unutma ki...
alışagelmişler ezelinde bu ülkede;
pezevenk faşit diktatörlerin iktidarlarına bel bağlayanları var
mücadeleci gönüllerimiz seninledir,yüreklerimizde yanan hàr
engebeli ve uzundur yolumuz,sırat'ımız kıldan incedir,EVRIM;
sonu ölüm de olsa,bilirsin ki;emek,onur,özgürlük diyenleri var