Abdul Mutalip Han 2 - Adı Sevda Olsun

an,gün,ay,yıl demeden mevsimlerine
aşığı'yım
gül dalındaki bulbul gibi,baharın
temelini atıp el verdim örenlerine
nefsi zincire vurup astığım duvarın

şu,cihan_ı àlemi dolaşıp durdum
zulme rest çekip,zalime vurdum
görünce acı,çile,ızdırap çekenleri
huzur düzenimi kenara koydum

pınar olup aktım,hep;ana kucağı,sılama
seherinde varıp can verdim,ağaçlarıma
yàr oldum,yàren oldum can dostlarıma
dil oldum ömrümce mazluma,mağdura
aşığım,zalim kanına boyanan kılıçlarıma

làl oldum durulunca,akınca deli sel
zulmün arsız ateşine,kasırgadan yel
tel olup bağlanmıştım bağlamasına kul,köle ile ağa'ya düşman olana,bel

oturup kalkmadım soyup satanla
pişmez aş'ımız ihanet,inkàr,yalanla
kem,kin,nefreti yakıp yıktım azmimle
dönen dönsün,dehle.! yolum kalanla

kazıp kurutmak olsun işin,yoz_yobazın kokünü
zulmüne karşı dur zalimin,unutma ana sütünü
onuru saran zehirli sarmaşığın,tartilir mi zehiri
düşmandır,o;kardeş,baci,ana'ya,yobaz'ın bütünü

boşa almadım elime ben,yazıp çizen bu kalemi
mazlumdan yana kıvrım kıvrım ettim,can dilimi
yerine getirerek onur'dan yana o,ilk söylemimi
mazlum ile mağdur'un adına,hara'lara sürdüm;
ağa,paşa,vezir,sultan ile o...zulm eden bey'ini
gönül mekànıma allıverdim,yiğit kör ile kel'ımı
suratına indirdim çıkar sunanın...tersiyle elimi
*