Abdul Kadir Ünal - Ekspres Anılar

Ankara Sivas arası ekpres bir anı kaldı aklımda...
Birde yosun yeşili o trenin sesi,
Hala tırmalar kulaklarımı!

Hatırlıyorumda,
Susmak herşeydi o vakit...
Daha sütten bile kesilmemişti ayrılık,
Hatta bir bardak çay içimi kadar önceydi.

Susmak herşeydi
Ve herşey susmaktan ibaretti!

Dilimde ardına sarfedilmiş bir ah,
Elimde mendil arası verdiğin ölene dek yalanlarınla...
Kalakalmışken,
İçimi titreten bir rüzgar sonrası oturdu
Kompartman görevlisinin yerini,
Yanım diye gösterdiği kadın!

MERHABA! ..
Demiştim,oysa ne zor söylemiştim!
Görsen tanırsın hani birçok şahsı vardır da kendilerinin, Kendisi bir şahıs etmez henüz!
...tamam...tamam, görmesende tanırsın!

Dün sen görmeden tüm masalları kaldırdım raftan,
Bir seni almadım içlerinden...
Bir seni almak istemedim!
Ağırdın bana taşıyamazdım.

Kulağıma gelmişti komşu kompartmanlar kaçağı,
Birkaç mutlu başlanğıçlar selamı!
Merak ediyorum sarfederlermiydi onca kelimeyi,
Bilseler di sadece bir elmayı bölüşmekten ibaretti
Bütün ekspres sevileri?

Şimdi bir parça yosun sürdüm sensizliğin kuzeyine,
Bir avuç su...
Bütün seni bıraktım,
Bütün sevgiyi...
Bir kilitli kapının ardında.

Belki kavuşmak kavlinden bir şiir daha yazacak olursam...
Söz seni şiirime almayacağım.