Yıne yanlızım bugün.
Yine yalnız başıma kaldım düşünüyorum.
Hayatımla ilgili bir şeyler yazıyorum.
Gelecekten umut yok geçmişi özlüyorum.
Geçmişi özlememiz hayra alamet değil.
Her taraf yanlış dolu gel de bunlara eğil.
Toplumumuz ne yazık git gide bozuluyor.
Bu gidişten insanlar beraber üzülüyor.
Doğruları görenler hep bir çare arıyor.
Bir çare arıyor sak beraber ariyalım.
Çile çeken insanın halinden anlayalım.
Ben kendi dertlerimi bazen unutuyorum.
Kendimden daha dertli insanlar görüyorum.
Elimden geldiğince bir çare oluyorum.
Benim çare olmamla netice alamam ki.
Çaresiz olanlara bir çare bulamam ki.
Dünya değişiyor sa bizde mi değişelim.
Doyumsuz insanlara nasıl karşı gelelim.
Namuslu olan varsa kıymetini bilelim.
Erdemli insanların sonu gelirse bir gün.
Hemen tedbir alalım işte kıyamet o gün.
Bir tarafta insanlar borç batağı içinde.
Öbür tarafta kiler zevki sefa içinde.
Birileri de vardır yaşıyor o biçimde.
Bunları düşünerek ibret alalım ibret.
Gönlün el veriyorsa gel de bunlara sabret.
Büyüklerimiz bize sabretmeyi öğretti.
Gönlümüzde ki keder acı sözler söyletti.
İmkânları olanlar halimizi seyretti.
Gel de bunlara sabret insanlığını unut.
Soruyorum sizlere umut kaldı mı umut.
Abdulkadır umudu sakın kesme Dünyadan.
Bildiklerini söyle saklama insanlardan.
Teşekkür alacaksın seni anlayanlardan.
Arkadaşlar af edin içinizi kararttım.
Sizleri ne kadar çok sevdiğimi anladım.
11-10-2009