Abdül Kadir Azaklı - Sevgiliye Söylenen

Sevgiliye söylenen

Beraber yaşayabilseydik ne güzel olurdu, seni severdim
Ve sana şiirler yazardım, gözlerini seyrederken
Derin hülyalara dalardım. Bu sevgi gerçek bir sevgi
Bunu sende biliyorsun, bildiğin halde neden bana açılmıyorsun? .
Bu böyle nereye kadar devam edecek bunu kestiremem.
Seninle geziyoruz, yemek yiyoruz, fakat sana sarılıp
Senin kokunu hissedemiyorum, işte beni üzen beni kahreden
Bu, sevgilim, sana artık sarılmak seni seviyorum diye
Haykırmak geliyor içimden. Kendimi daha ne kadar frenleyebilirim
.
Biliyorum, insanların bizi anlamayacağını düşünüyorsun.
Varsın anlamasınlar bunun önemi yok ki. Biz kendimiz için yaşamıyor muyuz, insanların öyle ya da böyle
Düşünmelerinin ne önemi var ki.
Biz ne hissediyoruz ona bakalım, birilerinin yönlendirmesiyle
Asla mutlu olamayız. Şünü iyi bilelim ki ömürler geçiyor
Bu geçen günleri ne yazık ki geri getirme imkânımız yok.
Onun için boşa geçen her gün bir ömür gibi uzun geliyor bana.
Hemen bu günden tezi yok beraber olalım ve beraber yaşayalım.

Seni seviyorum, bu can bedenimden çıkıp gidinceye kadar seveceğim.
Onun için diyorum ki âlem ne derse desin biz kendi işimize bakalım.
Gönlümüz neyi istiyorsa onu yapalım, özgürce tamamen kendi irademizle.
Seninle sokakta yürürken sanki bizden başka kimseler yürümüyor gibi.
Gözlerim sadece seni görüyor, sadece ikimiz yürüyoruz. San ki tek beden gibi.
08-11-2009