Abdül Kadir Azaklı - Ne Hale Geldim.

Ne hale geldim.

Düşüne düşüne, ne hale geldim.
Artık dayanacak,gücüm kalmadı.
Koca bir ömürün,sonuna geldim.
Sırdaşım olacak,dostum olmadı..

Yaş ilerledikçe,sorun artıyor.
Aradıklarını,bulamiyorsun.
Dostlar birer birer,uzaklaşıyor.
Yeniden dostluklar,kuramıyorsun.

Samımı bir dosta,ihtiyaç vardır.
Teselli olmayı,insan arıyor.
Kiş mevsimi gibi,sanki her yer kar.
Gönüller umutla,yazı bekliyor.
Halbüki başka yaz,gelecek değil.
İstasyonlar bitti,son duraktır kış.
Sakın bu Dünyaya,vermeyin meyil.
Gönüller çökerse,yok yapacak iş.

Gençlikte bunları,bilebilseydik.
Mutlaka yaşamlar,farklı olurdu.
Şimdiki günleri,görebilseydik.
Dert değil mutluluk,bizim olurdu.

Abdulkadır yazar,derdini döker.
Fazla düşünmenin,bir faydası yok.
Belkide geçmişin,süçünü çeker.
Kader diyeceğiz,başka çare yok.