İnsanlar mutlu olmaz.
İnsanlar mutlu olmaz. Sevgiyi bilmeyince.
Doğru yolu bulamaz kemale ermeyince.
Amaca ulaşılmaz dürüst düşünmeyince
Sevgisiz toplumlarda dert olur keder olur.
Şeytani düşünceler beynimizi yoruyor.
Bütün olumsuzluklar gelip bizi buluyor.
Yüzümüz gülse bile içimiz kan ağlıyor.
Yapmacık sevgilerle mutlu olamayız ki!
Kimi yerde inançlar ön plana çıkıyor.
Aklını kullananlar inançsız sayılıyor.
İnatlaşma yüzünden fikirler ayrılıyor.
Gideceğimiz yolun sonu ayni değil mi?
Bazı toplumlar vardır birbiriyle kavgalı.
Kendinden olmayana bakışı ayrıcalı.
Ayni görünse bile düşüncesi maksatlı.
Maksatlı düşünceler olumsuzluk getirir.
Dini cemaatlerin düşünceleri farklı.
Esas kişilikleri içerlerinde saklı.
Dürüstçe inananlar belki olurlar haklı.
Toplumu dışlayarak neticeye varılmaz.
Duygusal olan insan güzel şeyler düşünür.
Sade kendini değil toplumu da düşünür.
Çaresiz olanların hallerine üzülür.
Çaresiz insanlara sevgiyle yaklaşalım.
Birinci görevimiz insanları sevmektir.
Darda olanlar varsa bulup yardım etmektir.
Bir insanın görevi kadir kıymet bilmektir.
Kadir kıymet bilmeyen gerçeği görmez ki!