Abdül Kadir Azaklı - Çanakkale

Çanakkale.

Çanakkale ılının birde çan ilçesi var.
Orada çok çalıştım bende çok anısı var.

İlk o şehre gidişim,şoför olarak başlar.
Bir çoğu orda kaldı dostlar ve arkadaşlar.

Biraz para kazandım,kamyon sahibi oldum.
Hep aklımdan geçerdi,aradığımı buldum.

Azımla çalışarak biraz para kazandım.
Yetmemeye başladı,aza kanı olmadım.

Başka işler düşündüm,çok param olsun diye.
Herkes çok kazanıyor,ben kazanmayım niye.

Bir kamyonum var iken,aldım bir tane daha.
Her tarafta iş vardı,çok geniş idi saha.
Esnaflığa özendim dedim dükkan açayım.
Mesleğime üygundur,ben parçacı olayım.

Açtım parça dükkanı,mal koydum vitrinlere.
Yazdım bir el ılanı dağıttım şöforlere.

Arabası bozulan,gelirdi dükkanıma.
Derdi param kalmadı,bak düştüm ocağına.

Bende derdim üzülme hiç öyle şey olurmu.
Sana parça vermemek şanıma yakışırmi.

Derdi Allah razı olsun iyilik ettin bana.
Bende bu hesabımı tezden öderim sana.

Ben bu hareketimle,elbette hata yaptım.
Başka çaremmi vardı,hepsiyle arkadaştım.

Malı alanlar gitti,geri gelen olmadı.
Yoda gördüyse bile bakıp selam vermedi.